YENİ YIL

       365 gün 6 saat daha geçirdik. Ömrümüzden bir yıl geçti diyorlar. Ne değişti? Bir kere biraz daha yaşlandın. Eğer 40 ını devirdiysen bazı melekelerinden biraz daha kaybettin. Gözlerin iyi görememeye, kulakların iyi duyamamaya başladı. Saçlarına ve sakallarına sanki karlar yağdı, beyazlaştı.  Yüzün eskisi gibi taze ve diri değil artık. Yılların birikimi yüzüne vurmuş, kırışıklıklar belirginleşmiş. Günlük iş anında yorulduğunu, hele hele küçük bir yokuşa geldiğinde soluk soluğa kaldığını hissediyorsun. “Yaşlandık mı ne” diyorsun içinden kimsenin duymayacağı şekilde. Tabii daha birçok fiziki kayıpların cabası… O güne kadar sağlık karnende birkaç sayfa reçeten varken her taraf reçete, ilaç, hap vb. olmaya başlıyor. Yeni futbolcuları, yeni sanatçıları, yeni siyasileri ezberlemek yerine iyi doktorların, iyi hastanelerin,  çeşit çeşit bitkisel ilaçların adını öğrenmek istiyorsun. Çoğu kere de; “Ne zaman hacca ya da umreye gideceksin”  sorularına muhatap olmaya başlıyorsun. Ne değişti? Sadece 365 gün 6 sat geçti hâlbuki.

               Şu 365 güne ne kadar da çok şeyler sığıyor.  Belki de çook güzellikler yaşandı. Mutluluktan uçtuğunuz anlar oldu. Oğlunuz, kızınız evlendi,  çocuğunuz, torununuz oldu. İşe ya da bir okula yerleşti. Evler,  arabalar aldınız, ya da değiştirdiniz.  Ne bileyim, çok iyi bir tatil yaptınız. Tuttuğunuz takım şampiyon oldu,  Bir yerlerden yüklü bir para uçtu geldi sizi buldu. İşinizde bol kazançlar elde ettiniz. Patronunuz maşınıza 3–4 kat zam yaptı. Oldu da oldu. Bu yıl sizin için çoook mutlu bir yıl oldu. Umarım hep öyle olur.

        Benim için 2010;   Varlık sebebim babamın mekân değiştirip, yok olup gittiği bir yıl oldu. O vesileyle geçen Kurban Bayramında gözlerim O’nu aradı, elini öpemedim. Çünkü Caminin avlusundaki bayramlaşma sırasında yerini alamamıştı, bir daha da alamayacaktı. O da benim alnımı öpemedi, bir daha da öpemeyecek.  Hayal  gibi mi  desem yoksa bir  rüyamıydı olup biten. Bir varmış bir yokmuş. Kimler benim gibi babasını,   annesini ya da sevdiklerini kaybetti kim bilir. Kaç eş hayat arkadaşı ile yollarını ayırdı? Neden, niçin?  Suçlu kimdi? Kimler  ne  acılar çektiler  kimbilir. Belki de bir hiç uğruna, bir arkadaş hatırına, bir iftira, küçücük bir dikkatsizlik, bir hırs uğruna. Bilemeyiz. Acıyı yaşayan bilir. Ateş düştüğü yeri yakarmış derler ama bazen tüm çevresini de yakıyor. Börtü, böcek, kuru, yaş ne varsa. Nice mazlumlar nice zalimler hep var oldu var olacakta.
EKMEĞİ BOL EYLEDİK
ACIYI BAL EYLEDİK
SIRATI YOL EYLEDİK
GELDİK BU GÜNE
…
KÖR OLASIN DEMİYORUM
KÖR OLMADA GÖR BENİ
   Yukarıda ki dizelerde Şair HASAN HÜSEYİN böyleleri için yazmış. Bak sadece 365 gün geçti ama deldi de geçti. Derler ya acıyı yaşayanlar hele hele bu haksızlık içeriyorsa insana daha da ağır gelir. Tüm haksızlıkların yok olduğu bir dünya özlemiyle.
      


Aşınız katıklı ve sıcak, hayatınız onurlu ve özgür olsun.
Sevgiyle dolun, sevgiyle kalın.


04.01.2011

Ali Osman KIRAŞ