REKABET SAVAŞLAR YARATIYOR.

Hayat sen ne çabuk harcadın beni. Hayat gerçekten bozuk para gibi. Tükeniveriyor. Buna rağmen kısacık şu ömrümüzde aynı seviyelerdeki eşitler bile eşit olmayı, eşit yaşamayı kabul edemiyor. Aralarında çok büyük rekabet oluşuyor. Aralarındaki ilişkiler Güç gösterisine dönüşüyor. Bu durum İnsanın doğası, fıtratı gereği olsa gerek. Bu tez insan hayatının her alanında geçerli sanki.
Örneğin, evde eşler eşit olmayı bir türlü başaramıyor. Sürekli Dır dır, gır,gır, hır,gür. 2-7 yaş grubundaki çocuklar da öyle. Topluma bakıyoruz, aynı ekonomik gelire veya statüye sahip komşular veya memurlar, amirler de öyle. Ülkeler arasında da benzer çarpıklıklar söz konusu. Bunlar hemen hır gür çıkarıyorlar. Çünkü aralarında eşitlikten doğan aşırı bir rekabet ortamı oluşuyor. Kıskançlık, çekememezlik, gücünü kabul ettirme had safhaya çıkıyor. Bunun en güzel örneğini yaşça aynı ya da yakın olan çocuklarda daha iyi görürsünüz. Bazen bir oyuncağın başında, bazen sofrada ki bir kaşığın veya çatalın başında çok kolay kavga çıkarıverirler. Birbirlerinin alanına atladılar mı gücü gücü yetene birbirlerine girerler. Çünkü aralarında görülmeyen, gizli çok büyük bir rekabet vardır. Ama bunu çoğu kere siz hissedemeyebilirsiniz. Böyle durumlarda hemen olaya müdahale edecek büyükler, güçlüler olmalıdır. Yani barışgücü devreye girmelidir.
Toplumda ve dünyada dengeler maalesef eşitlik üzerine kurulmamıştır. Hegomanya ve Güç üzerine kurulmuş olup herkes buna rıza göstermekte gösterir gibi yapmaktadır. Güçlü olanla rekabet de yapılamaz. Kuralı daima güç koyar, güçlü koyar, koymuştur da. Bakınız, nerede kavga dövüş varsa orada hakkına rıza göstermeyen bir grup ile haksızlığın ölçüsünü kaçırmış başka bir grup söz konusudur.
“Zalimin zulmü varsa mazlumun da ahı vardır” dense de bana göre züğürt tesellisinden başka bir şey değildir. Bu ilk insandan bu yana böyledir. Zalim gider başka kılıkta, başka evsafta geri döner. Zulüm görenler hep güçsüzler, hep muhalif , hep azınlıkta kalanlardır. Her çağda güçlüler öyle gözü dönmüş olarak karşımıza çıkarlar ki hak, hukuk, eşitlik, din, iman, vicdan hiçbirisi para etmez. Varsa yoksa kendi egoları, Legoları, cüzdanları, çantaları, kazanları dolmalı, taşmalı, şişmelidir. Bakın dünyaya, etrafınıza;
Güçlüler;
Çok insancıl görünürler ama zerresi yoktur.
Çok özgürlükçü görünürler ama aykırı bir kelimeye dahi tahammülleri olamaz.
Çok yardımsever görünürler ama kendi ceplerinden verdikleri baki değildir.
SONUÇ; GÜÇ OYUNU BOZAR kuralı daima işler,işlemeye devam eder. Nedense hiç kimse “ne ezen, ne ezilen” diyemez.
Aşınız katıklı ve sıcak, hayatınız onurlu ve özgür olsun.
Sevgiyle dolun, sevgiyle kalın.