Panayır

Bu günlerde çevremizdeki belde ve kasabalarda panayır zamanı. 3-5 gün arayla yüzlerce seyyar satıcı kasabalarımıza teşrif edecekler. Oyuncakçılar, sebze, meyveciler, şans oyunları, eğlence-lunapark reyonları, salıncaklar…..helvacılar ama nerdee o oğlak çevirmeciler.
    3-6 Haziran ilçemizin panayır günleridir. Çocukluğumuzdan bu yana kaç panayır yeri gördük?  Şöyle düşünüyorum da . Şimdiki Seramik Mahallesi, ardından Cezaevinin etrafı (Karşıyaka Mahallesi), ardından şimdiki Kapalı Spor Salonunun olduğu yerler (Çevre Yolu kenarları), ardından Güngören Mahallesi Eski Biga Yolu üzeri ve bir iki senedir Yeni Kapalı Pazar Yeri . Gölgede, modern bir yerde.
    Bizde mi yaşlandık yoksa. Bu kadar panayır yeri saydığımıza göre yaş epey ilerlemiş denebilr. Panayırlar ekonomide kapalı toplumların en büyük açık pazarlarıydı. Her şey yerli malıydı. Şimdi öyle mi?
    Köylü bütün yıl beslediği danasını öküz olarak satmak, koyununu, keçisini, atını, affedersiniz eşeğini bile pazarlamak için gelirdi. Köylerde dokunan o güzelim kök  boyası halılar, kilimler, heybeler, torbalar, yün çoraplar Pazar bulurdu. Başlarında köylü kadınlar üretimlerini, el emeği, göz nurlarını paraya döndürürler. Kendileri içinde gerekli, ellik, orak, çapa, toprak testi… alırlar. Yıllık giyim kuşamlarını düzerlerdi… çünkü o zamanlar genellikle panayırdan panayıra pazara inilirdi.
   
  Genç kızlar, genç erkekler, illah salıncaklara binerler, özgürlüklerine uçarlardı. Onların şakalaşmalarını altta bekleyen anne babalar artık yılda bir kezcik görmezden geliverirdi. Yoksa o zamanlar köylerde mümkünmüydü erkekle kızın yan yana gelmesi? Asla
   
  Dedem ahh o dedem. Beni panayıra hep o getirirdi. Silindirde dönen motorsikleti seyretmeden gitmezdik. " Şuna verilen para helal, helal" derdi hayretler içinde kalarak. Nur içinde yat dedeciğim. Eve varıncada birkaç gece aldığımız eşyalarla yatardık yatağa yoksulluktan olsa gerek sadece bir panayıra gönderirlerdi bizi. Tercih bize aitti. Ya Çan panayırı, yada Biga panayırı. Orta okula ilk başladığım yıl sınıfı doğrudan geçti diye hediye olarak hem Çan, hem Biga panayırına götürmüşlerdi de mutluluktan uçmuştum.
    Ne güzel di o yıllar desem yine yaşlandığımı söyleyeceksiniz. Her gününüz panayır gibi olsun.
    Sevgiyle dolun, sevgiyle kalın.