ÖYLE BİR DRAM Kİ…

       O  yıl   İzmir  …..Askeri Lisesini  kazandığında  gurur   duymuştuk.Mutlu  olmuştuk. Okulun  duvarlarına  resmini  asmış, öğünmüştük.   Ne  olduysa  ondan sonra  oldu. İkinci yıl duyduk ki okulu yarım bırakıp  gelmişsin. Düz liseye başlamışsın.  Ne olmuştu  sana  S.D ?
    “Disiplini kaldıramadı” dediler. Ama  okulumuza  gidip  gelirken bir  asker  disiplini  içindeydin. Terbiyeli,  sonsuz  derece  saygılı ve  kibar, dakik, beyefendi  bir  çocuktun.  Hiçbir  oyuna  katılmaz,  çoğu  kere Cuma  namazlarını  kaçırmazdın.  Ne  oldu  birdenbire  sana S.D?  Lise’ye  gidiyordun  ama Hastalığında  yaşın  gibi ilerliyordu.  Ailen  ise senin  tedavinde  zorlanıyordu. Derken yaşın  18 i  geçti  dediler. Tedavi  için  İzmir’in  yollarını  düzlerken  durum  gittikçe  ciddileşiyor ilaçlar cevap  vermiyor-
du.  İzmir ‘ den  vazgeçildi,  İstanbul  Bakırköy’e  dönüldü.  İlaçların  dozu  artıyor.Aylık 800-900TL yi  bulan sadece  ilaç  masrafların  oluyordu.
     İşçi  emeklisi  baban  ve  ailen çırpınıyorlar, dostların ve  komşular gün  gün  aşağı  gittiğini  biçare  seyrediyorlardı. Hastalığın  tedavisi  babanın  ekonomisini  aşıyor  ama  babacığıda   hiçbir  yerden  çözüm  üretemiyordu. Çünkü  sen  18  yaşını  doldurmuştun ve  erkek  çocuktun. SGK ilaçlarını  ödemiyor,  yeşil  kart  alamıyordun, Özürlü  maaşı ise  olmaz  demişlerdi. Babacığın  Kaymakamlık  kapılarını,  Sosyal  yardımlaşmayı  zorluyor  ama  yeterli  görüşmeyi  bile  yapamadan  kapıcı veya görevliler  tarafından geri  döndürülüyordun. İNSANLIK  ÖLMÜŞTÜ,  Devlet  baba  ortada  görünmüyordu. Fakirsen yaşamaya bile  hakkın  yoktu.
     Koca  koca  paşaları  tutup  tutup  içeri  atabilen  Devlet  Baba  S.D’yi  görmüyor,  duymuyor,  S.D nin  babasını  dinlemiyordu. Myammar’a ,  Suriyeli  mültecilere  yardımları  yağdıran  Devlet  Baba  S.D nin derdine bir  türlü  ortak  olamamıştı.   Aile  ise  öylesine  perişan ve çıkmazdaydı. Kapandıkça  içine kapanıyordu.
   18  yaşını  geçtiğin için  SGK  ilaç  vermiyor.  Babacığıda  oğlu  S.D  yi  sırf  ilaçlarını  alabilmek  için  o  yoksulluğun  içinde  Tarım Bağkur’una  üye  yapıyor   prim  ödemeye  çalışıyordu.  SGK  yasası  böyle hükmetmişti.
  Peki  S.D  ayrı bir  ev mi  tutsun bu  haliyle?  Bir işte mi  çalışabilir ?
   Peki  S.D yi  ailesi  evden mi  atsın ? O zaman mı  maaş  bağlanacak?
 Nerde  yardımlaşma  fonu? Nerde  Emeklileri  bile  işe  başlatan  Belediye? Nerde  Milletvekillerimiz?
Duymadılar mı  S.D yi?
Yazıyorum  okuyun.
Söylüyorum  duyun.
Çığlık  atıyorum  ses  verin.
S.D  ve  Ailesine  bugün  sahip  çıkmayacaksak insanlığımız  ne  işe  yarar? Bu  çocuk  25  yaşında ve  gün gün  bakıma ve  tedaviye  muhtaç  halinde. Aile  biçare.
    Haydi  şimdi.  İçinde  insanlığı  henüz  ölmemiş  olanlar. Haydi şimdi.
Yardım  için  gazetemizle irtibata geçebilirsiniz.

Aşınız  katıklı ve sıcak, hayatınız onurlu ve özgür olsun.
Sevgiyle dolun, sevgiyle  kalın.

29/09/2012
Ali Osman KIRAŞ