İzlemek İçimden Gelmiyor

Bugünlerde bir tebessüm, bir gülücük görmek, imasız, iğnesiz bir söz duymak, omzumda dostça bir el dokunuşu, konuşurken gözlerime bakan bir çift göz olsun istiyorum. Öyle özlemişim ki…

Konuşanların sesleri "Kurtlar Vadisi"ndeki İskender Büyük'ün sesi gibi kulağımı tırmalamasın, kadife gibi olsun, yüreğimi okşasın, içimi ferahlatsın taze dağ kekiği gibi.

Başarılar duymak istiyorum; yakınımda, yakınlarımda, ülkemde. İş hayatında, ziraatte, sanayide, teknolojide,, bilimde, fende, sporda,. Kısacası olsunda hangi alanda olursa olsun ama başarı olsun. Benden olsun, bizden olsun. Bunu biz yaptık, biz ürettik, bunu bizden aldılar diyerek gurur duyayım, mutlu olayım. Mutlu olmak, övünmek istiyorum.

Sevgili okuyucularım akşamları televizyonları açmaya elim varmıyor bu günlerde. TV izlemek içimden gelmiyor. Kavga, küfür, hakaret, aşağılama, mahkeme, oda basmalar…. Hem de hep ülke liderlerinin ağzında.

Terör, bombalama, hırsızlık, tecavüz, uyuşturucu ticareti, töre cinayeti, trafik canavarı, yok Van canavarı, kuş gribi, olmadı domuz gribi, at eti, doğalgaza zam mı ne?, tekel işçilerine sopa, biber gazı, taş atan çocuklar, Habur dan dalış yapan misafirler!!!.. Yeter yeter. Duymak, görmek istemiyorum. Sinir katsayım yükseliyor. Geleceğim kararıyor. Peki Ankara böyle, Ulusal basın, ulusal medya böyle de yerel de durum ne? Yerel de neler oluyor? Yakın çevremiz nasıl?

Oda aynı. Sanki işbaşına gelenler önce kendi işlerini mi yapmalı, yoksa kendisinden olmayanların işlerini mi bozmalı?... Bir didişme, bir didişme bir daha didişme. Siz hiç dövüşen horozlardan yara bere içinde kalmayanını gördünüz mü? Hayır. Öyleyse bu kavga ne? Bu dövüş, restleşme ne? Bu ülke nereye böyle?... Kötü şeyler olacak, izlemek, yazmak bile içimden gelmiyor.

Hani yeni açılan işyerleri. Yeni açılan okullar, barajlar (Bir zamanlar barajlar kralı olmakla övünen liderlerimiz vardı!!!), köprüler, yeni hastaneler, ben çalışan mutlu insanlar görmek isterim. Dağlarında geyik vursunlar, göllerinde balık tutsunlar, denizlerinde güneşlenip, ovalarında pancar söksünler, pamuk toplasınlar, el memleketlerinde ekmek arayan biz değil, bizde ekmek aramaya gelenler olsun. Dünya barışına biz katkı sunalım. Sizlerinde aynı dileklere katılacağınızı umarak sevgiyle dolun, sevgiyle kalın.