HİCİV ŞAİRİ EŞREF

Bu gün eskilerden bahsedelim. Şair Eşref Manisa Kırkağaç ilçesinde yaşamış. Osmanlının son dönemlerinde birçok yerde mal müdürlüğü, kaymakamlıklar yapmış. Fakat gördüğü yolsuzluklar, haksızlıklar karşısında susmamış, görevden alınmış, hapislere ve sürgünlere yollanmış ünlü bir hiciv şairidir. Şöyle düşünüyorum da o günden bu güne değişen bir şey yok mu ne?

Genellikle herkes şanslı olmadığını söyler ya. Mesela Elbistan’da maden ocağında ölenler için de aynı şeyi mi söylesek.
     Kör kader saikımız oldukça
     Atlı girsek hana harla(eşekle)  çıkarız
     Bizde oldukça bu baht-ı nasaz
     Hızr’ı görsek te zararlı çıkarız.   
Diyor şair bu dörtlüğünde.  Kader  işte!!!.. Hızır peygamberi görsek de kaderimiz yok diyor.

Bazı insanlar toplum hayatında dolu dolu yer ederler.  Her türlü,  hayır,  yardım, imece işlerinde vardırlar da bazıları da o kadar bencildir ki bütün davranışları ve faaliyetleri sadece ve sadece kendileri içindir… Bu uğurda çevreye ve çevrelerindekilere verdikleri zarara hiç dikkat etmezler.
Şairimiz bakın onlar için ne demiş.
 —Vükela(vezirler)  kabrine heykel dikelim şöyle yazıp
— Ki Bunun hal-i hayatında yeri münhal(boş)  idi.
—Sanmayın yevm-i vefatında bilindi kadri
—Sağlığında yine bu böylece bir heykel idi. Hani derler ya biz senin gençliğini de biliriz… İşte öyle
    
Ömründe hep kendi bildiğini okumuş, hiç kimseye beş kuruşluk faydası dokunmamış,  toplumu hiçbir kere düşünmemiş toplumca da hiç sevilmeyen bir vali ölünce Şairimiz şöyle diyor.

—Beyt-i atiyi(aşağıdaki sözleri) reva eylese herkes nakarat
—Vali paşa bu gece dar-ı bekaya (ahrete)  gitti
—Hiç iş görmedi eyyamı hayatında habis
—Millete,  memlekete öldü de hizmet etti.
   Öldü de kurtulduk derler ya, işte o tip bir yöneticiden bahsediyor. Kimseyi incitmek için yazmadık. Alınan varsa affola.

Aşınız katıklı ve sıcak, hayatınız onurlu ve özgür olsun.
Sevgiyle dolun, sevgiyle kalın.