Emekli-Köşesine Çekilmek

Emekli olmak hepimizin hayalidir. Bu güzel hayalin herkes için gerçekleşmesi dileğiyle. Ama bunu biraz sorgulamak gerek. Hele ülkemiz için. Kendimiz için.
   Emekli oldum. Oooh be. Artık işe gitmeyeceğim, öğlene kadar yatacağım.. İş stresi yok, müdür afra tafrası yok. Vatandaşla boğuşma, dalaşma, sürtüşme yok. Özgürüm özgürrrr. Şefim Volkan Bey gözlüklerinin üstünden manalı manalı bakamayacak artık bana.. Kendisini oraların müdürü zanneden hizmetli Şule Hanımdan çay istemeyeceğim, o da öfkeli öfkeli çay tabağını masama sertçe bırakmayacak. Tek keyif vericim sigarayı içmek için kimse beni kazan dairesine gitmek zorunda bırakmayacak. Bankadaki kredi kartı borçlarımı yatırmak için mesai saati bitiminden 15 dakika önce çıkmak istediğimde müdür yardımcısına bir sürü yalan söylemek zorunda kalmayacağım. Hele hele haftasonu bile olsa ilçe yada il dışına çıkmak istediğimde Müdür Bey’e çıkıp “---Kaynanam öldü—Cenazemiz var—kız kardeşim çok hasta, kayınpeder hacdan dönecek—babam çok rahatsız doktora götüreceğim” gibi yalanlar uydurmama gerek kalmadı. Özgürüm özgürrr.. Belki de bunlardan  daha önemlisi ülkedeki her iktidar değişimin de particilerin… “O memur bizden mi, onlardan mı? Galiba onlardan. Ayağını denk alsın, kendine çeki düzen versin” yollu küçük tehditlerine artık kulak asmak zorunda değilim. “Göbeğimden aşağı” deyip geçeceğim Ooh be. Özgürüm özgür..
   İşte sizlere bir çalışanın iç dünyasından bir manzara. Özellikle bu çalışan bir devlet memuru ise bu duyguları daima yaşamıştır.
   Emeklimiz gerçekten özgür mü? Ekonomik özgürlüğü olmayanlar asla özgür olamazlar.. 40 lı yaşların ortasında 50 li yaşların başlarında emekli olan çok genç sayılır artık. Hadi yat bakalım akşama kadar yatılıyor mu? Hadi pinekle bakalım kahvede gece yarısına kadar pinekleniyor mu? Şehrin sokaklarını alt üst et üç tur, beş tur dön bakalım zaman geçecek mi? Ey memurum, ey işçim benim. Çalışırken zaten özgür değildin, emekli iken mi özgür olacaksın. Ekonomik özgürlüğü olmayanlar asla özgür sayılmazlar. Bu insanlar için de böyledir. Ülkeler için de böyledir.
   Emekli arkadaşım köydeki amcana, dayına bakar mısın.. Yaşı 60-70 de olsa sağlığı sıhhati yerinde olan bir gün duruyor mu? Tarlasına, hayvanına, bahçesine, evdeki tavuğuna, köpeğine kendisine bakıp beslemeye bir şeyler üretmeye çalışıyor, çalışıyor.. İşte gerçek milliyetçi, vatanseverler bunlardır. Güya o cahil sen okumuşsun. Hadi canım sende. Ha keza siz kendisini 40 ında 45 inde emekliye ayrılmış bir iş adamı gördünüz mü. Vehbi koçlar, Sakıp sabancılar ne zaman iş bıraktılar? Göremezsiniz. Peki memur ya da işçi için yukarıda saydığım duygular doğru diyebilir misiniz.. Bence doğru değil. Öyleyse olmaz arkadaşım olmaz. Köşene çekilemezsin.. Zamanını çok kötü şekilde öldüremezsin.. Neler yapabiliriz bir bak. Sen maharetli ve bilgili birisin.. Her türlü el işi, tamir, bakım işi, bahçe, tarla, meyve, çiçek yetiştirme, torun eğitimi, evcil hayvan bakımı, sosyal projelerde yer alma (okul, yoksul öğrencilere destek, yardım kuruluşlarına destek, çeşme, camii vb.), spor kuruluşlarında görev alma, el işleri yapma, eşlerinize yardım… vb. İşte sana bir çok seçenekler. İş yapalım, yapanlara katkıda bulunalım, iş yapmanın mutluluğuna ve hazzına erelim. Kendinize ve insanlara güvenin.
   Bir şeyler yapmak lazım. Gün bu gündür.
   Sevgiyle dolun, sevgiyle kalın.