BİR AŞKIN ANATOMİSİ

Kara sevda, bazen çok uzaktan bakmaktır sana,
Yanına, yakınına hiç sokulamamaktır.
Bazen cama çıktığını görünce, karşı tarladan el sallamak,
Ya da bir çınar kovuğuna mendilli mektup bırakmaktır.

Karasevda,  geceleri seni,  yalnız seni düşünerek sabahlamak
Ya da senin sevdan için asi olmaktır anaya babaya
Bazen yürürken uyuklamak, işe geç kalmaktır.
Belki okulu kırıp bir yılı heba etmektir,
Adını duyunca gözleri çakmak çakmak olmaktır

Bilmem ne zaman,  nerde,  nasıl tanıştık desem de inanma. Galiba bir düğündü. Saçlarını sanki yağlamıştın ya da öyle taramıştın. Gözlerinde siyah gözlükler vardı etraftakileri kestiğin belli olmasın diye olsa gerek. Gömleğin çok güzeldi. Kot üstüne giymiştin. Üstten iki düğmesi açık. Bıçkın delikanlı havasındaydın.  Hava serindi, mevsim bahardı ama serde delikanlılık var ya.  Arada bir gözlüğünü düzeltir,  bir elinle de kemerinin tokasıyla oynardın. Ya lise başlangıcı ya da lise sonlarda olmalıydın.  Epey dalmışım seni izlerken. Daha önceleri görmüş olmalıydım bir yerlerde.  Evet evet sen tahmin ettiğim çocuktun.
—Tam benim tipim bu. Yaklaş O’na. Haydi kaçırma. Eminim O da senden hoşlanacak dedim.
Üstelik yanındaki genç de bizim mahalledendi. Bu iş çok kolay olacaktı.  Fakaaat  ya çıktığı  biri  varsa??... 
Yüreğim hoplamaya, yüzümü ateş kaplamaya başladı. Suçluluk telaşına kapıldım. Şöyle bir saçımı başımı düzelttim. Kazağımı ve eteğimi kontrol ettim. Sakinleşip heyecanımı yenmeye çalışıp arkadaşım Merve’yi dürttüm.
—Merve gel şu karşı tarafa geçelim. Belki oturmaya yer buluruz, burada ayakta kaldık.  Amacım başkaydı. Kalktık,  az ilerleyince mahallemizden Mesut’a laf attım. Ne de olsa ilkokul arkadaşımdı .----Oooo Mesut sizde mi buradasınız. Merhaba.
Fırsat bu fırsattı. Arkadaşım Merve, buda Mesut dedim ikisini tanıştırdım. Mesut da bizi arkadaşıyla tanıştırdı.
—Merhaba Ben Mesut,  arkadaşım Emir,  Şengül ve Merve. Tanıştığımıza memnun oldum, memnun oldum. Görüşürüz deyip kendimizi karşıya attık. Oturacağımızdan falan değil, amaç Emir denen çocukla tanışmaktı. Hedef yerini bulmuştu. Ben Emir den, Emir benden gözünü hiç ayırmadı desem yalan olmaz.  Gülümsüyor, ara sıra kimseye çaktırmadan öpücükler yolluyordum.  Bir ara Mesut’ u tekrar yalnız yakalayıp Emir ve ailesi hakkında bilgiler aldım.  Eminim Mesut Emir’den hoşlandığımı anlamış büyük ihtimalle de durumu Emir’e iletmişti. İşte büyük bir aşkın doğuşu böyle basitçe olmuştu.  Aşk bu olsa gerek demiş mutluluktan birkaç gece gözüme uyku bile girmemişti.  Her ikimizde öğrenciydik.  Hem de lise öğrencisi. Ama başka okullardaydık.  Benim erkek kardeşim,  O’nun da kız kardeşi yoktu. Yani ben Onların hem gelini, hem kızı,  O da bizim hem damadımız hem oğlumuz olacaktı. Güzel,  çook güzel günlerimiz ve yıllarımız vardı önümüzde. Arkadaşlık birden ilerledi.  Haftanın en az iki üç günü okul çıkışında beni bekliyordu. Ben de boş dersimin olduğu günler O’nun okulunun kapısına kadar gidiyor birlikte çarşıya iniyorduk. Çok mutluydum çok. Beni seven biri var.
Derslerimiz orta şekerli olsa da fırsat buldukça parklarda,  cafelerde güzel vakit geçiriyorduk. Arkadaşlarım biraz bizi kıskansalar da ben umursamıyordum. Ailelerimizin de haberi olmuştu. Çoğu kere Mesut ve Merve’yi de çağırıyorduk. Onlar geldiğinde Emir babasının arabasını kapıp geliyor. Şehir içinde habire turluyorduk. Sevmiştik birbirimizi. Hem de deliler gibi. Benim için sadece O var, O’nun içinde sadece ben vardım. Okulu çoğu kere asıyorduk.  Ailelerimiz de bu konuda çok anlayışlı davrandılar bizi hiç üzmediler. Arada bir  “çocuklar daha okuyacaksınız, bu işin üniversitesi var” Diyorlardı ama kim takar. Gençlik işte. Bir yaşlı esnaftan duyduğum söz gerçek oluyordu.----Hocam şimdiki gençler,  hele hele kız çocukları SEVDİM dediyse yandın. SEVDİM der,  başka söz dinlemez.  İkna etme şansın yoktur. Benim başımdan geçti canlı şahidiyim,  demişti.  Evet, galiba öyleydi. Sevdim,  sevdim, sevdim. Okumuşuz,  okumamışız, iş bulmuşuz, bulmamışız, önemli değildi bizim için. Âşıktık deliler gibi. …   DEVAM EDECEK…