Acı, gözyaşı, kan ve ölüm
Acı, gözyaşı, kan ve ölüm
Bu topraklar nasıl topraklar ki her gün tuzak, her gün pusu, her gün hıyanet.
Bu topraklar nasıl topraklar ki her gün kalleşlik, her gün arkadan vurma, her gün hainlik.
Bu topraklar nasıl topraklar ki peygamberini bile hicrete zorlamış, halifelerini sırtından hançerleyerek öldürmüş, padişahlarını ve oğullarını boğdurmuşlar, başbakanlarını asmışlar.
Hep pusu, hep tuzak, hep aldatma, hep kandırma…
Yazsan ne olur? Okuyan mı var?
Çizsen ne olur? Gören mi var?
Anlatsan ne olur? Dinleyen mi var?
En alttakinden en üsttekine herkesin tek derdi var. Dediğim dedik, çaldığım düdük.
Bu topraklarda uzlaşma kültürü yok, akıl hakim değil, bilim tınne (yok), ilim hak getire.
Sadece kuru bir bağnazlık, kuru bir inat, tek gözlükle bakmak, büyük önyargılar, daima tuzağa düşürme veya tuzağa düşerim korkuları var. Karşındakine güven sıfır. Karşındakine itibar etme sıfır. Sevgi zaten uçmuş gitmiş de saygı denen şey de yok. Öç alma, kin ,nefret alabildiğine.
Hep yüksek perdeden naralar, hep büyük harfle konuşmalar, hep aşağılama, alay etme.
Her gün onlarca şehit, onlarca gazi, onlarca yitip giden can... Ama terör, ama trafik, ama ihmal.
Her gün bombalar, patlayıcılar. Matem, yas, hüzün yetim kalan yavrular, evladını kaybeden büyükler.
Ateş, ateş, ateş , ocaklara düşen yakıcı ateş.
Kafayı üşütenler, aklı selimi yitirenler.
Yazılacak iyi bir şey mi kaldı?
Okunacak güzel bir şey mi kaldı?
İki aydır ne oldu bu ülkeye?
Nerde devlet, nerde millet, nerde insanlık?
Canım yazı yazmak istemiyor. Yeter be!
Aşınız katıklı ve sıcak, hayatınız onurlu ve özgür olsun.
Sevgiyle dolun, sevgiyle kalın.
12/09/2015
Ali Osman KIRAŞ
YORUMLAR