Yıllar önce “Avrupa ile başa çıkmayı hangi ülke başardı ki, biz başarabilelim” diyordu.
“O’nunla tokalaşmak eşkıyaya el uzatmaktır” demiş ve yazmıştı.
“Berduş, derme çatma bir ordu kurmuşlar, dövüşüp duruyorlar, zirzoplar, tam istiklal diye tutturmuşlar.” Demiş ve yazmış.
“O medeniyet dünyasını aleyhimize çevirmek için Anadolu’da havsalaya sığmaz delilikler yapıyor, cinayetler işliyor” diyordu ve yazıyordu.
“Bu millici mahluklar kadar, başları ezilmek ister yılanlar hayal edilemez, düşmanlar onlardan bin kere iyidir” diyordu ve yazıyordu.
“Ey Müslüman kardeşlerimiz, teşkilat-ı milliyeye aldanmayınız, Bolşevik kafası taşıyan yurtsuz serserilerdir bunlar” diyordu ve yazıyordu.
Yukarıdaki satırlar ve sözler bugün 80. ölüm yıldönümünde tekrar hatırladığımız büyük kurtarıcı ve devrimci Türkiye’mizin kurucusu önder M. Kemal Atatürk için 1919 ve 1923 yılları arasında Peyam-ı Sabah gazetesinin sahibi ve yazarı Ali Kemal tarafından yazılan yazılar ve sözlerdir.
Peki o günkü gazeteci Ali Kemal (asıl adı Ali Rıza’dır) neden Kurtuluş Savaş’ına ve Mustafa Kemal’e bu kadar kin ve nefret kusmuştur. Azıcık size tanıtayım ki daha kolay anlayasınız. Gazeteci Ali Kemal ülkemizdeki İngiliz Muhipleri Cemiyeti’nin kurucularındandır. Bir İngiliz ile evlidir. Oğlunun adını bile Wilfred koymuştur. Eşiyle kilisede evlenmiştir. Anladınız değil mi?
Bakın yıllar sonra bu Ali Kemal’in torunu Boris (Alexander Boris de Pfeffel Johnson) de gazetecilik yapacak, milletvekili olacak, Londra Belediye başkanı seçilecek hatta İngiltere Dışişleri Bakanı olacaktır. Anladınız değil mi neden M. Kemal Atatürk’e düşman olduğunu.
Eğer birisi bu ülkeyi kuran, Osmanlı’nın küllerinden yeni modern bir devlet yaratan büyük kahramana düşmansa, sövüyor, sayıyorsa iyi bakın. Anasına, babasına, soyuna, sopuna iyi bakın. Bir kere daha bakın.
O büyük kahraman şöyle bir ülke buldu 1923’te Cumhuriyet’i ilan ettiğinde. Bakın Osmanlı’dan kalan duruma. Bazıları Osmanlı’yı çok methediyor ya;
40 bin köy vardı 37 bininde okul yoktu. 30 bininde cami yoktu. Traktör ve biçerdöver sayısı sıfırdı. Memlekette sadece 337 doktor 60 eczacı vardı. Bunların çoğu da Türk değildi. Osmanlı’dan sadece dört(4) fabrika kalmıştı. (Hereke ipek fabrikası, Feshane yün fabrikası, Bakırköy bez fabrikası, Beykoz deri fabrikası)
13 milyon insanımız vardı. Ancak %5’i okuma yazma biliyordu. Kadınlarda bu oran binde 4’tü. Medeni Kanun yoktu. Kadın insandan sayılmıyordu.
Ama bu ülkede hala büyük kurtarıcı M. Kemal Atatürk’e saldırılıyorsa, bu büyük devrimciye saygı gösterilmiyorsa özellikle gelmişine, geçmişine iyi bakın o insanların. Hani şair şöyle diyor ya:
“Bunlar engerekler ve çıyanlardır.
Bunlar aşımıza ekmeğimize göz koyanlardır. “
Tanı bunları, tanı da büyü Adiloş Bebe…
Büyük kurtarıcı Allah’ın selamı üzerine olsun. Nurlar içinde yat. Biliyoruz sonuçta hepimiz gibi biriydin. Allah’ın rahmeti sana ve silah arkadaşlarına, vatanı kurtaranların hepsine olsun.
Bugün 10 Kasım. Senin büyüklüğünü bir kere daha anlamaya, idrak etmeye çalıştık.
Aşınız katıklı ve sıcak, hayatınız onurlu ve özgür olsun.
Sevgiyle dolun, sevgiyle kalın.
YORUMLAR